انسان در زندگی خود همواره به دنبال موفقیت است و دوست دارد در بین همه ی انسان ها بهترین و موفق ترین فرد باشد زیرا که او موجودی کمال جو است ، به خوبی با توجه به آموزه های دینی می داند که زندگی او فقط مربوط به این جهان نیست بلکه در آن دنیا هم باید سربلند وموفق باشد ، دنیایی که انسان جز چیزهایی که از پیش برای خود فرستاده است ، هیچ ندارد .
سعادتمند کسی است که برای زندگی خود برنامه ریزی دقیقی داشته باشد و با نگاهی دور بینانه زندگی خویش را به سامان برساند ، با نگاهی به تمام گوشه های زندگی همراه با در نظر داشتن تمامی نیازهای مادی و معنوی .
زندگی ای که به تولد تا مرگ ختم نمی شود ،پس برنامه ی او نگاهی ژرف به زندگی پس از مرگ را می طلبد ، در آن هنگام که اختیار گرفته شده و نمی تواند به سود خود عملی انجام دهد تا از سختی های آنجا برهد ، هر چه را از قبل پس انداز نموده می تواند برداشت کند .
مثل او همانند کسی است که عمری را برای روزهای از کار افتادگی زحمت می کشد ، برای روزهای بازنشستگی در حساب بانکی خود پس انداز می کند ، از نیروی جوانی و تخصص خود بهره گرفته و کار و تلاش می کند تا آن هنگام که پیر و فرتوت شد از آن پس انداز استفاده کند ؛ انسانی که برای زندگی دنیایی خود اینقدر در فکر است ، دنیایی که از آن گریزی هست و جاودانه و همیشگی نیست باید برای آخرت خود هم ، بسیار بیشتر به فکر باشد تا در آنجا دستش خالی نماند و توشه ی خوبی برای استفاده داشته باشد .
نکته ها
آدمی که برای زندگی مادی خود و روز های از کار افتادگی از ابتدای جوانی در فکر است ، برای آن زمان توشه گیری کرده و پس انداز می کند ، برای زندگی اخروی هم باید در فکر باشد که دستش خالی نماند ، چرا که دشواری های آنجا بسیار بیشتر است همراه با اینکه زندگی جاودانه ای هم در پیش دارد .
